Die groeiende moontlikheid van revolusie (Deel 1)

Afrikaner perspektief: Geskryf deur Vlad du Plessis,

Hoewel ek ’n rukkie terug my ten doel gestel het om ’n rubriek onder die opskrif “Die Malthusiaanse krisis en misdaad as instrumente vir rewolusie” te skryf, het ek intussen besluit om dit met hierdie een te vervang. In sy rubriek "Is huidige onluste die voorspel tot revolusie?" op PRAAG se webblad, het Dan Roodt die geldige punt gemaak dat die huidige vlaag van stedelike onrus en geweld onder die swart bevolking toenemend begin lyk asof dit die kiem vir revolusie mag inhou.

Roodt wys op die teorie van die 19de- eeuse Franse denker, Alexis de Tocqueville, dat stygende verwagtinge tot revolusie aanleiding gee. Gebaseer op die model wat ek later hierby aanheg, wil ek die stygende risiko van ‘n bloedige revolusie onder die volgende drie subhofies bespreek:

Stygende verwagtinge (Deel2)
Krimpende hulpbronne (Deel 3)
Disintegrasie van wetstoepassing (Deel 4)

Dan Roodt het die aspek, Stygende Verwagtinge, so manjifiek in sy rubriek op PRAAG verduidelik , dat ek lesers graag daarna sal verwys. Tog sal ek ook die konsep “Stygende verwagtinge” kortliks in die volgende aflewering bespreek. Ek glo dat beide hierdie drie hooffaktore, wat ek wil bespreek, sowel as die huidige verskynsel van sporadiese geweld, daarop dui dat Suid Afrika nie ‘n vreedsame revolusie, soos die onderhandelde rewolusie van Kemtonpark, in die gesig staar nie.

Dit is ook nie noodwendig die goed georkestreerde Sosialistiese revolusie wat die SAKP in gedagte het nie, maar wel ’n gedeeltelik spontane en totaal chaotiese geweldsrevolusie waarop ons mag afstuur. Vir die doel van hierdie gesprek, en om die dinamika wat hier ter sprake is grafies voor te stel, het ek 'n model saamgestel wat in die laaste aflewering vertoon sal word.

Vervolg met Deel 2 (Stygende verwagtinge)...