Afrikaner perspektief: Geskryf deur Vlad du PlessisDaar is 'n verskeidenheid redes waarom blankes en Afrikaners, ongeag wat al die liberale dromers sê, mekaar nooit sal vind in die NSA politiek nie:
1. Suid Afrika het 'n geskiedenis van drie eeue se politieke en ekonomiese oorheersing van blankes oor swartes. Eeue van suspisie en haat is 'n geweldige aandrywer van intergroepspanning. Veral in 'n bestel waar swartes konstant van die verlede bewus gemaak word, kan die vernedering daarvan nie oorkom word nie. Die enigste uitlaatklep vir hierdie vernedering is gewelddadige aanvalle op blankes.
2. Die rassestruktuur van ons samelewing wat ook ekonomiese ongelykheid reflekteer, skep konstante spanning. Weens hul vaardigheids- en ander gebreke sal swartes nooit blankes se ekonomiese gelykes kan wees nie. Slegs 'n klein swart elite kan ooit by RA en SEB baat, aangesien hulle hoogstens demografiese simbole is wat deur blanke welvaart geskep is en in ruil geen produktiwiteit bydra nie. Hulle paratiseer bloot op blanke rykdom. Die grootste gros van swartes sal egter altyd rondom die broodlyn leef, terwyl die meeste blankes vanweë hul vermoëns, selfs in die huidige konteks, finansieel beter as meeste swartes doen. Swartes sal altyd daardie ongelykheid waarneem. Hierdie ongelykheid is nie net vernederend vir hulle nie, maar skep ook die begeerte om blankes se welvaart te bekom deur enige metodes, insluitend geweld.
3. Die blanke kultuur van voortreflikheid is 'n steen des aanstoots vir swartes. Hierdie punt is verwant maar tog apart van die vorige een. Dit het te make met elke kulturele aspek van die Westerse kultuur wat Afrika en swartes gedurig in die skadu stel. Kuns, Westerse skoonheid, die Westerse oorheersing van wêreldpolitiek en verskeie ander verbandhoudende aspekte oorskadu swart kultuur. Hoewel hulle eintlik begeer om, soos Westerlinge, voortreflik te wees, kan hulle nie daarin slaag nie. Gevolglik koester hulle op alle vlakke 'n intense haat vir blankes. Thabo Mbeki se 'Afrika Renaissance' wat nooit verwesenlik het nie, was 'n antwoord op swart minderwaardigheidsgevoelens teenoor die Weste.
4. Ras- en kultuurverskillle in daaglikse kontak aksentueer ons andersheid. Elke dag kom swartes en blankes in kontak met mekaar. Hoewel mens sou kon argumenteer dat hierdie kontak tot wedersydse verdraagsaamheid moet lei, is dit my mening dat dit intergroepspanning verhoog. Die waarneem van biologiese ras- , taal- en aksent verskille, verskillende gewoontes, waarde en normatiewe verskille ens. maak mense van verskillende groepe ongemaklik met mekaar. Dit herinner mense aan die feit dat hulle aanpassings in hul persoonlike ruimtes moet maak om andersheid te akkommodeer. Hoe minder gesofistikeerd en geskoold die persone is, hoe laer is hul begrip en dus verdraagsaamheid hierteenoor. My vermoede is dat mense skaam is om openlik in sosiale kontak uiting daaraan te gee, maar dat dit 'n frustrasie is wat stilweg opbou todat dit sporadies by die individu of kollektiwiteit tydens 'n sielkundige katarsis uitgelaat word.
5. Die sosio-politieke konteks in Suid Afrika is besig om te degenereer en hierdie degenerasie is besig om energie te skep wat intergroephaat aanblaas. Die verskeie maniere waarop swartes en blankes op die politieke en sosiale terreine in interaksie verkeer, skep spanning. Blankes verwag Westerse standaarde en die korrupsie, wanbestuur, misdaad en algemene Afrika-manier van dinge doen, maak dat blankes tereg kritiek daarop lewer. Swartes word daardeur beledig en dit skep verdere intergroepfrustrasie.
6. Politici in swart geledere is besig om rewolusionêre agendas na te jaag. In die proses word heelwat haatspraak jeens blankes vanaf verhoë, die media ens. gepleeg. Dit maak swartes konstant bewus van die noodsaaklikheid dat daar met blankes afgereken moet word.
7. Swartes is besig om maatskaplike en statutêre reëls te ontglip. Binne die kulturele konteks verkeer swartes in 'n normatiewe krisis. Sedert massale verstedeliking plaasgevind het, is die normatiewe kontroles wat hulle as stamlede in stamverband gehad het, ontwrig. Swartes het na my mening nog nie 'n interne lokus van morele kontrole ontwikkel, soos mens by Westerse individue vind nie. Met die stamlid ontwortel uit stamverband, soos in die lokasies en townships, is hulle as ‘t ware moreel rigtingloos. Op die koop toe is wetstoepassing besig om te disintegreer. Waar die streng gepolisieerde aparheidsbedeling aan kultureel ontwrigde swartes normatiewe struktuur kon verskaf, het dit in die nuwe bedeling, waar wetstoepassing tot 'n einde gekom het, verval. In die huidige situasie is swartes as ‘t ware 'buite beheer'.
Bogenoemde sewe punte is 'n resep vir ‘n katastrofe. Hierdie katastrofe intensifiseer by die dag soos meer blankes vermoor word. Onder 'gunstige' omstandighede kan hierdie toestand in 'n algehele orgie van massale geweld en dus volskaalse volksmoord ontaard. Gegewe dat die situasie aan die agteruitgang is, beweeg ons binne die huidige bestel gevaarlik naby daaraan. Ek wil sover gaan as om te sê dat tensy iets die rigting drasties verander, ons op 'n volskaalse bloedbad afstuur.
Selfs al volg daar nie 'n skielike bloedbad nie, sou bloot die huidige geleidelike toename in geweld jeens Afrikaners niks minder as die geleidelike uitwissing van ons volk meebring nie. Die uitwissing geskied nie net omdat 'n groeiende getal slagoffers hul lewens verloor nie, maar daar is ook die duisende wat emigreer en sodoende uiteindelik in vreemde lande vir ons volk verlore is. Benewens die biologiese uitwissing is daar verder die ekonomiese en kulturele uitwissingsprogram wat deur die ANC teen ons gevoer word (meer daaroor 'n volgende keer).
Die ergste skade is die emosionele letsels aan duisende Afrikaner slagoffers wat aanvalle oorleef en/of familie van slagoffers is. Met ons lae geboortesyfer, emigrasie, verliese weens moorde en emosionele demoralisering weens die totale aanslag sal ons volk nie gedy nie. Dit is ongetwyfeld reeds volksmoord. Binne die huidige bestel staar ons hetsy spoedig of geleidelik ons einde in die gesig.
Posts
No comments:
Post a Comment